Jeff Wall — The Storyteller (foto) Tom Tiepermann — Master Grafisch Ontwerp

Voor deze paper heb ik een werk gekozen van Jeff Wall. Ik kwam voor het eerst met zijn werk in aanraking toen ik vorig jaar naar het Stedelijk Museum in Amsterdam ging. Eén van de meest iconische beelden en tevens ook het uithangbord van de tentoonstelling was de foto “Boxing”. Een foto waarop we twee tieners in een woonkamer zien sparren. Ik vond de tentoonstelling imposant, niet alleen omdat de foto’s gigantisch groot waren maar tegelijk ook op lichtbakken waren gemonteerd. Dit liet een sterke indruk na.
Toen ik aan deze paper wilde beginnen raakte ik een beetje in de war. Welk werk ga ik kiezen, welk werk is narratief genoeg …show more content…
Hij is er sterk in om elke foto, naargelang een bepaalde gebeurtenis of gedachte die hij in het verleden had, perfect volgens zijn visie te reconstrueren. Eigelijk is elke foto in scene gezet met acteurs en toevallige passanten. Hij besteed er jaren aan om de juiste personen en de ideale setting te vinden. Voor hem is fotografie meer dan alleen het maken van ‘snapshots’. Een snapshot is een vluchtige opname van een gebeurtenis die per toeval plaatsvond. Wat meer het documentaire aspect van fotografie benaderd. Wat je bij documentaire fotografie moet hebben is een enorme dosis aan geluk en toeval zodat je compositie net goed zit op dat ene moment. Maar Jeff werkt anders. Hij gaat niet opzoek naar toeval, maar schakelt het in zekere zin uit. Voor hem is de belangrijkste factor in alle kunstvormen ‘compositie’. Waarom zouden fotografen de moeite doen en speciaal hoeven te wachten tot net dat ene moment er is, als je zelf dat ene moment kan maken. Het feit dat alles geënsceneerd is draagt bij tot het narratieve karakter van zijn werk. Het is geen toeval, hij probeert iets duidelijk te maken en iets te …show more content…
Voor mij lijkt ze gemoedelijk en gepassioneerd te vertellen over een thema dat enorm boeiend is namelijk het kolonialisme. Toch lijkt het mij alsof ze niemand echt aansprakelijk stelt voor deze periode van onderdrukking en uitbuiting. Ze zit gehurkt, er is weinig spanning en ze lijkt het verhaal vrij beheerst en rustig te vertellen. De twee mannen voor haar zitten rustig maar geïnteresseerd te luisteren. Ook de mensen boven hen hebben hun gezicht in de richting van het trio gedraaid. Luisteren ze mee vanop afstand? Staat het symbool om zich als ‘Natives’ terug te verenigen met elkaar? Is zij diegene die hoop brengt in de moderne tijd die kenbaar gemaakt wordt door het viaduct? Persoonlijk denk ik van