Outsiders

Het verschijnsel ‘buitenstaander’ is welbekend. Bij een buitenstaander dient niet gelijk gedacht te worden aan een persoon die altijd buiten de algemeen geaccepteerde sociale structuren valt. Iedereen kan op enig moment een buitenstaander zijn. De een kleedt zich op een bijzondere manier, de ander heeft een Brabants accent, weer een ander heeft in een straat met rijwoningen een bijzondere tuin. Dit zijn eenvoudige voorbeelden van deviant gedrag waardoor mensen in bepaalde situaties bestempeld kunnen worden als buitenstaander.
Het volgende essay is gebaseerd op het boek ‘Outsiders’ van Howard S. Becker (1997). In dit boek wordt Beckers onderzoek (1963) over buitenstaanders beschreven. ‘Deviantie’ is een bijzonder belangrijke term in zijn boek. Hij definieert deviant gedrag als volgt: Het door een persoon uit een bepaalde groep niet naleven van de regels die zijn afgesproken binnen die bepaalde groep. Wel stelt Becker voorop dat dit voor enige dubbelzinnigheid zorgt. Een persoon kan binnen de ene groep een regel breken, terwijl hij zich aan de regels van een andere groep blijft houden. Er zijn dus geen universele regels voor deviantie. In dit essay zal er nader toelichting gegeven worden op hoe volgens Becker buitenstaanders worden gecreëerd.

Een persoon is deviant wanneer deze een regel schaadt die vastgesteld is binnen een groep. Becker stelt vast dat deviantie ontworpen is door de maatschappij. Sociale groepen creëren deviant gedrag door regels te maken en het overtreden van die regels te zien als afwijkend gedrag. De groep keurt de schending van regels af en hiermee drukt het direct het label ‘deviant’ op de desbetreffende persoon. Dit is niet altijd gegrond. Het komt voor dat er ten onrechte gelabeld wordt, bijvoorbeeld bij een onterechte beschuldiging. Er wordt dan op ongegronde wijze een buitenstaander gecreëerd. Ook constateert Becker dat een bepaalde handeling pas als deviant bestempeld wordt op het moment dat de omgeving erop reageert en niet eerder.